Niewdzięczny zięć

Piszecie, że „Psycholog”, to miejsce gdzie można się zwierzać, a może nawet znaleźć sensowną poradę. Wysyłam więc tego maila do „Psychologa”, bo jestem w dużym kłopocie.

Dwa lata temu urodził się mój pierwszy wnuk. Zaproponowałam wtedy córce, że przyjadę do niej do Warszawy (mieszkam na wsi), żeby zaopiekować się Stasiem. Na początku wszystko się dobrze układało. Dziecko było dopilnowane, a gdy spało gotowałam obiad dla wszystkich i w ogóle zajmowałam się domem. Wieczory dzieci miały też praktycznie wolne, mogły iść do kina, czy do znajomych, bo przecież ja byłam i mogłam pilnować Stasia. Kocham mojego wnuczka nad życia. Córce nie poświęcałam tyle uwagi, co jemu. Staś garnie się do mnie bardziej niż do rodziców. Gdy w piątek jadę czasem do siebie na wieś, on płacze, staram się więc wyjeżdżać jak najrzadziej. Jednak opieka nad dzieckiem i prowadzenie domu to dużo pracy, czasem więc narzekam na zmęczenie i ból kręgosłupa. Mój zięć prycha wtedy gniewnie, a ostatnio powiedział, że jak mnie męczy opieka nad dzieckiem, to mogę wracać na wieś, a oni wynajmą niańkę. Woli więc oddać Stasia w ręce obcej kobiety, niż mnie okazać odrobinę wdzięczności. Nie wiem co mam zrobić. Rzucić wszystko i wyjechać, czy przemęczyć się jeszcze do września, aż Staś pójdzie do przedszkola. Może ktoś mi odpisze i poradzi?

                                                                                                                                         Halina O.

Pani Halino

Rozumiem Pani rozgoryczenie  spowodowane słowami zięcia. Nie świadczą one o braku wdzięczności  z jego strony, raczej są wyrazem napięcia  w Waszych  relacjach.

  Moja odpowiedź na Pani pytanie : oczywiście, że dla małego Stasia lepiej jeśli to Pani będzie się nim zajmowała do momentu pójścia przez niego do przedszkola.

 W liście przedstawia Pani sytuację, która niestety zdarza się dość często.

Z jednej strony...”kochająca swego  wnuczka nad życie”.. babcia  poświęcająca się dla niego i oczekująca wdzięczności, z drugiej strony rodzice dzieciaczka, korzystający nadmiernie z jej miłości i pracy.

 Tego typu zachowania są niekorzystne dla wzajemnych relacji babci i rodziców, utrudniają też młodym rodzicom  dorastanie do odpowiedzialnego i dojrzałego rodzicielstwa.

Pomoże  Pani  córce i zięciowi w dorastaniu do rodzicielstwa jeśli  zajmować się  będzie Pani ich dzieckiem  tylko w tej części dnia, w której są oni  w pracy. Zasadą będzie też  Pani wyjazd do domu  w każdy piątek, a wolne godziny i dni będzie Pani wykorzystywała fakt bycia w mieście dla własnego rozwoju. Może  Pani chodzić na różne imprezy w Domach Kultury, poznawać zabytki, obejrzeć parki, zapisać się do biblioteki itp. Rozwijamy się do końca naszych dni, proszę dać sobie szansę! Życzę powodzenia.

                                                                                                                                  Maria Lehman