Czy Polska powie STOP powikłaniom cukrzycy?

W Polsce żyje 3,082 mln. osób chorych na cukrzycę. Nieleczona lub źle leczona cukrzyca powoduje poważne komplikacje zdrowotne jak ślepota, niewydolność nerek, amputacje kończyn, choroby serca i układu krążenia, otyłość. Wg GUS śmiertelność z powodu cukrzycy typu 2 w Polsce wynosi 15 na 100 tys. osób, z czego aż 2/3 zgonów jest wynikiem powikłań.

Całkowite koszty leczenia cukrzycy w Polsce szacowane są na 6 mld złotych rocznie, połowę tych kosztów – ok 3 mld złotych – generują powikłania cukrzycy. Zapobieganie rozwojowi powikłań powinno być, zatem ważnym sposobem kontroli wydatków w obszarze służby zdrowia i poprawy jakości życia chorych. Jednakże Polska jest jednym z ostatnich państw w Europie, które nie przyjęło długookresowej perspektywy w zarządzaniu diabetologią. Pomimo alarmujących danych epidemiologicznych, iż na cukrzycę choruje, co czwarty Polak po 60 roku życia, nasz kraj pozostaje daleko za innymi krajami Europy w zakresie dostępu pacjentów do nowoczesnych leków, które zapobiegają powikłaniom cukrzycy.

Polskie Towarzystwo Diabetologiczne wskazuje następujące cele leczenia cukrzycy: poprawę glikemii i parametrów gospodarki lipidowej, kontrolę masy ciała oraz ciśnienia tętniczego krwi. Bez normalizacji glikemii, wyrównania zaburzeń gospodarki lipidowej i nadciśnienia tętniczego nie może być mowy o zmniejszeniu ryzyka rozwoju powikłań. Aktualnie stosowane u pacjentów w Polsce terapie przeciwcukrzycowe, nie umożliwiają jednoczesnego osiągania wszystkich wskazywanych celów terapeutycznych, działając przede wszystkim w zakresie poprawy wyrównania glikemicznego.

Eksperci zwracają uwagę, że narzędzia terapeutyczne, stosowane w leczeniu cukrzycy w Polsce nie zmieniły się od 15 lat. W Europie już od lat dostępne są terapie, które realizują wszystkie cele leczenia cukrzycy, czyli obniżają ciśnienie tętnicze i masę ciała oraz poprawiają glikemię i gospodarkę lipidową. Niestety to cena jest barierą dostępu pacjenta do takich leków jak analogi GLP-1. Są to leki nierefundowane, które większość specjalistów za granicy stosuje od co najmniej kilku lat. Tymczasem analogi GLP-1 pozwalają osiągnąć wszystkie cele terapeutyczne zakładane przez PTD a dodatkowo odsuwają w czasie konieczność zastosowania u chorych insulinoterapii.

Eksperci jednoznacznie uznają stosowaną powszechnie w Polsce insulinoterapię za ostateczność, gdyż powoduje przyrost masy ciała i zwiększa ryzyko niedocukrzeń. Jednakże z uwagi na brak finansowania ze środków publicznych nowoczesnych metod leczenia cukrzycy m.in. agonistami receptora GLP-1 pacjenci nie mają możliwości odroczenia w czasie leczenia insulinoterapią. Z tego względu codziennością życia polskiego pacjenta pozostaje wciąż, pomimo znacznego postępu wiedzy i technologii medycznej, ryzyko niedocukrzeń i przyrost masy ciała.

Na problem powikłań i ich wpływu na codzienność życia pacjenta, wskazuje także Dariusz Gnatowski – założyciel Fundacji Wstańmy Razem Aktywna Rehabilitacja, aktor serialowy, filmowy i teatralny, cierpiący od lat na cukrzycę typu 2. Cukrzyca jest w Polsce coraz poważniejszym problemem. Doskonale wiem jak rozwój powikłań wpływa na pacjentów, którzy nie otrzymują w porę odpowiedniej pomocy – mówi Dariusz Gnatowski. Chory nie może zostać sam z tak ciężką i wymagającą dużej dyscypliny chorobą. W początkowym stadium choroby ważna jest świadomość pacjenta na temat rozwoju powikłań i prawidłowego wyrównania cukrzycy. Dziś Dariusz Gnatowski zmaga się z powikłaniami, które obniżają jego jakość życia.

Fundacja Wstańmy Razem Aktywna Rehabilitacja przygotowuje bezpłatne spotkania edukacyjne dla pacjentów z cukrzycą typu 2 i ich rodzin.
Pierwsze spotkanie już się odbyło 12 grudnia br. w Warszawie. Fundacja nie posiada jeszcze swojej strony www. Strona jest w "budowie", poniżej link do wypowiedzi Dariusza Gnatowskiego.

https://www.facebook.com/permalink.php?id=161981883840151&story_fbid=636103266428008

/źródło D&D Communication/