Czym jest syndrom DDA?

Osoby dorastające w rodzinach, w których występował alkoholizm często w dorosłym życiu zmagają się z problemami emocjonalnymi, mają też trudności z budowaniem relacji interpersonalnych. Czym jest syndrom DDA i czy wszystkie dzieci alkoholików na niego cierpią?

Syndrom DDA czyli Dorosłego Dziecka Alkoholika to zespół cech i utrwalonych schematów postępowania, które wykształciły się u osób wychowujących się w rodzinach alkoholowych. Alkoholizm jednego z rodziców nigdy nie pozostaje bez wpływu na najmłodszych członków rodziny. Dorastanie w rodzinie z problemem alkoholowym często ma destrukcyjny wpływ na psychiczny i społeczny rozwój dzieci. Wykształcone w okresie dzieciństwa zachowania i postawy, które ułatwiały funkcjonowanie w dysfunkcyjnym domu, nie sprawdzają się w dorosłym życiu, dlatego też Dorosłe Dzieci Alkoholików w obecnym życiu borykają się z trudnościami emocjonalnymi i interpersonalnymi.

Na czym dokładnie polega syndrom DDA? Dorosłe Dzieci Alkoholików wynoszą z domu m.in. zaburzone poczucie własnej wartości, niską samoocenę, niejasny obraz siebie i problemy z wyznaczaniem granic w relacjach z innymi ludźmi. Mimo trudnej sytuacji w domu, już jako dorośli czują się zależni od swoich rodziców, mają trudności w odseparowaniu się od nich. W dojrzałym życiu nie kierują się też własnymi potrzebami i uczuciami, bo nikt nie nauczył ich o nie dbać – to one w dzieciństwie dbały o potrzeby rodziny. Dzieci pochodzące z rodzin, gdzie jedno z rodziców cierpiało na alkoholizm, mają problemy z wchodzeniem w relacje, odczuwają lęk przed bliskością i odrzuceniem, są nieufne wobec innych ludzi. Czują się samotne, są drażliwe i niezrównoważone, przeżywają huśtawki emocjonalne, często odczuwają poczucie winy i krzywdy, wstyd oraz lęk. Syndrom DDA mocno wpływa też na stosunek do siebie i swoich osiągnięć – często są one niezadowolone z siebie, mają poczucie własnej nieatrakcyjności i czują się nieszczęśliwe.

Jedną z przyczyn kształtowania się cech DDA jest brak zaspokojenia w dzieciństwie podstawowych potrzeb. Dziecko odczuwa krzywdę emocjonalną spowodowaną odrzuceniem, często przez oboje rodziców. Życie uzależnionego od alkoholu opiekuna kręci się wokół butelki, zaś niepijący skupiony jest na nałogu małżonka i często sam boryka się ze współuzależnieniem. Dziecko czuje się obarczone konsekwencjami choroby alkoholowej i samo próbuje sobie radzić z sytuacją w domu.

Jednak nie każde dziecko wychowywane w rodzinie alkoholowej będzie w przyszłości cierpiało na syndrom DDA. Główną rolę w wykształcaniu się tego problemu odgrywają postawy rodziców. Jeśli niepijący opiekun lub inna znacząca osoba wykazywała względem dziecka miłość i troskę, to odczuwane przez niego w przyszłości skutki mogą nie być aż tak dotkliwe.

Syndrom podobny do DDA może wykształcić się nie tylko u dzieci, których rodzic chorował na alkoholizm, ale również w przypadku uzależnienia od narkotyków, leków czy innych substancji. Również uzależnienia behawioralne jednego z dorosłych opiekunów, takie jak patologiczny hazard, zakupoholizm czy pracoholizm, mogą prowadzić do rozwinięcia się u dzieci syndromu DDD, czyli Dorosłego Dziecka z Rodziny Dysfunkcyjnej.

Więcej o syndromie DDA przeczytasz w serwisie www.Uzaleznienie.com.pl