Od miejskich Teatrów Dramatycznych do Teatru Rozmaitości... Drukuj Email
Wpisany przez W.P.   
poniedziałek, 19 stycznia 2015 13:53

Od Miejskich Teatrów Dramatycznych po Teatr Rozmaitości, czyli historia TR Warszawa

Teatr Rozmaitości powstał na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Obecnie jest uznawany za jeden z ważniejszych punktów na mapie kulturalnej Polski. Ogromny prestiż teatru to przede wszystkim zasługa licznych nagród, jakie przyznawano TR Warszawa podczas krajowych i zagranicznych festiwali. Kierownictwo artystyczne w teatrze należy do Grzegorza Jarzyny, reżysera, dramatopisarza oraz librecisty.

Choć 1972 roku formalnie uznawany jest za datę powstania teatru, jego historia zaczyna się znacznie wcześniej. Już w 1945 roku w budynku mieszczącym się przy ulicy Marszałkowskiej 8 można było śledzić dokonania tzw. Miejskich Teatrów Dramatycznych. Trzy lata później teatr działał już pod zmienioną nazwą – Rozmaitości. Później nazwę jeszcze kilkakrotnie zmieniano. Występy teatru można było więc śledzić pod szyldem Teatru Dzieci Warszawy czy Teatru Młodej Warszawy.

Dopiero jednak w 1972 roku teatr, noszący już wówczas przywróconą nazwę Rozmaitości, zyskał status prawdziwie samodzielnego. Początkowo, głównie za sprawą Andrzeja Jareckiego i grupy Studenckiego Teatru Satyryki, można było oglądać w nim głównie spektakle nawiązujące do współczesnej komedii oraz satyry. Pierwsza poważna zmiana nastąpiła w kolejnej dekadzie. Kiedy więc kierownictwo nad nowym zespołem przeszło w ręce Andrzeja M. Marczewskiego, na deskach Teatru Rozmaitości zagościł bardziej ambitny repertuar.

Rok 1988 była dla działalności teatru szczególnie trudny. To właśnie wtedy, w kamienicy przy Marszałkowskiej, wybuchł pożar. Zniszczona została niemal cała widownia. Ucierpiała również część sceny. Teatr nie zaprzestał jednak działalności, a swoje przedstawienia wystawiał nadal, tyle że w Teatrze Buffo.

Kilka lat później do zespołu Teatru Rozmaitości dołączyli młodzi aktorzy z zamykanego Teatru Szwedzka 2/4. Lata dziewięćdziesiąte to także okres, kiedy przez pewien czas kierownictwo artystyczne w teatrze należało do Piotra Cieplaka. To właśnie za jego sprawą z Teatrem Rozmaitości zaczęli współpracować tacy młodzi i obiecujący reżyserzy jak Grzegorz Jarzyna czy Piotr Tomaszuk. W 1997 roku wielkim sukcesem okazał się spektakl „Bzik tropikalny”, w reżyserii tego pierwszego. Rok później to już Jarzyna sprawował dyrekcję artystyczną w teatrze. To także z jego inicjatywy dotychczasową nazwę skrócono do TR.

Przekazanie kierownictwa artystycznego nad teatrem Grzegorzowi Jarzynie okazało się strzałem w dziesiątkę. To właśnie pod jego wodzą teatr umacniał swoją pozycję, stając się jedną z najważniejszych scen w naszym kraju. Sztuki w jego reżyserii nie tylko wprowadzały nową estetykę, ale, co równie ważne, przyciągały do instytucji młodych widzów. Z czasem TR Warszawa przestał być już jedynie teatrem, a zaczął stawać się centrum sztuki, w którym nie bano się poszukiwań i eksperymentów. W efekcie takiego podejścia zrodziły się m.in. takie projekty jak Teren Warszawa czy TR/PL.

Obecnie na deskach TR Warszawa można oglądać m.in. „Koncert życzeń”, w którym główną i jedyną rolę gra Danuta Stenka. Dramat w reżyserii Yana Rossa został oparty na tekście niemieckiego autora Franza Xaviera Kroetza. Przedstawiona w nim historia pewnej urzędniczki to odwołanie do obrazu współczesnego świata, w którym jednostki skazane są na życie w samotności.

Więcej na temat spektaklu „Koncert życzeń” można przeczytać w portalu Teatralny.pl - Teatr, Recenzje, Repertuar: http://teatralny.pl/opinie/kolonotatnik-33-lewa-strona-snu,827.html