Depresja przy menopauzie

Z okresem menopauzy czyli przekwitania lub klimakterium, wiąże się wiele objawów towarzyszących, zmniejszających jakość życia kobiet. Wśród chorób, które mogą pojawić się wraz z okresem okołomenopauzalnym, wymienia się między innymi depresję.

Objawy menopauzy wskazujące na depresję

Menopauza jest trudnym okresem w życiu każdej kobiety, kiedy zmniejsza się i w końcu zatrzymuje produkcja żeńskiego hormonu płciowego - estrogenu. Towarzyszy temu wiele objawów, które mogą być tożsame także dla początków depresji menopauzalnej. Wśród nich wymienia się:

• obniżenie nastroju,
• permanentne zmęczenie i apatia,
• drażliwość,
• nerwowość,
• niemożność podjęcia jakiejkolwiek aktywności,
• zaburzenia koncentracji,
• osłabienie zdolności zapamiętywania,
• zaburzenia snu.

Dolegliwości te mogą występować wszystkie na raz lub pojawiać się stopniowo. Nawet w ciągu 10 kolejnych lat kobieta może je odczuwać - 5 lat przed i po klimakterium. Zintensyfikowanie takich symptomów może wskazywać na depresję menopauzalną.

Do depresji aktywnie przyczynia się wahanie poziomu estrogenu w ciele pacjentki i zmiany w obszarach życia zawodowego, społecznego czy rodzinnego. Pacjentka zatraca swoją kobiecość i odczuwa niechęć do starzejącego się ciała. Depresja w menopauzie jest dodatkowym obciążeniem dla kobiety i wymaga odpowiedniego leczenia. W przeciwnym wypadku będzie się pogłębiać, wpływając destrukcyjnie na życie kobiety.

Rozdrażnienie i smutek, czy nawet bezsenność oraz lęk przed światem czy starzeniem się niekoniecznie musi oznaczać depresję, ale statystyki wskazują, że w okresie menopauzy znacząco wzrasta ryzyko wystąpienia tego schorzenia neurologicznego. Częściej depresja dotyka kobiety, które przechodzą menopauzę przed 45. rokiem życia, zwłaszcza, jeśli wcześniej stwierdzano u nich zaburzenia depresyjne i stosowały one antydepresanty. Jeśli klimakterium rozpoczyna się później, ryzyko wystąpienia depresji maleje.

Rozpoznanie i leczenie schorzenia 

W pierwszej kolejności u pacjentek zgłaszających objawy wskazujące na depresję około menopauzaln, należy przeprowadzić szczegółowy wywiad psychiatryczny, pozwalający na ocenę samopoczucia kobiety i wcześniejszych epizodów zaburzeń nastrojów i kryzysów psychicznych. Przydatne okazują się konsultacje ginekologiczne i endokrynologiczne. Jeśli diagnoza nie jest pewna, można zlecić wykonanie testów psychologicznych. 

Menopauza nierozerwalnie związana jest z pewnymi przykrymi symptomami, także natury psychologicznej i emocjonalnej. Dlatego kobiety utożsamiają nieustający smutek czy zniechęcenie z klimakterium, a nie z towarzyszącą mu depresją. 

W leczeniu pacjentek chorujących w okresie przekwitania na depresję ważne jest rozpoczęcie nie tylko terapii farmaceutykami i psychoterapii, ale również wsparcie bliskich, którzy są świadomi istniejącego u kobiety schorzenia. Depresję około menopauzalną leczy się w gabinetach ginekologicznych i psychiatrycznych, a lekarze tych specjalizacji powinni ze sobą współpracować. Leczenie obejmuje hormonalną terapię zastępczą i terapię z zastosowaniem leków przeciwdepresyjnych.

Publikacja na podstawie DrogaPoZdrowie.pl - Depresja